Zabiegi chirurgicznego leczenia otyłości zazwyczaj przeprowadzane są u chorych w wieku między 18 a 60 rokiem życia (nie ma jednak ścisłych granic wiekowych).
Zasadniczym kryterium kwalifikacyjnym do chirurgicznego leczenia otyłości jest wskaźnik BMI.
Sytuacja wymaga podjęcia radykalnych kroków, czyli leczenia operacyjnego, kiedy wskaźnik ten przekracza 40 kg/m2, kiedy mamy do czynienia z tak zwaną otyłością olbrzymią (otyłość trzeciego stopnia) lub u chorych z BMI przekraczającym wartość 35 kg/m2 z towarzyszącymi innymi schorzeniami, takimi jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2 i współistniejących zaburzeniach gospodarki tłuszczowej określanych mianem zespołu metabolicznego. Należy również dodać, iż coraz częściej do zabiegu operacyjnego leczenia otyłości kwalifikowani są pacjenci z otyłością pierwszego stopnia, ze wskaźnikiem BMI mieszczącym się w przedziale 30 – 34,99 kg/m2 ze zdiagnozowanymi dodatkowo towarzyszącymi patologiami, np cukrzycą typu 2, u których to pacjentów zabieg chirurgiczny może prowadzić do ustąpienia tych dodatkowych schorzeń. Według obecnych wytycznych kwalifikacja do leczenia chirurgicznego powinna dotyczyć tych pacjentów, u których metody zachowawczego leczenia nie przyniosły pożądanych rezultatów. Ważne jest by kandydat do chirurgicznego leczenia otyłości był w pełni świadomy całego zabiegu i związanego z nim ryzyka powikłań, a także tego, że będzie musiał pozostawać pod kontrolą lekarską przez wiele lat.
